Beeldmakersinterview Frans Lemmers

De wereldse werken van Frans Lemmens

Frans Lemmens en zijn camera hebben aardig wat moois van onze wereld gezien en we zijn blij dat hij zijn foto’s met ons wilt delen. We zijn benieuwd naar zijn verhaal.

Hoe het allemaal begon

Pas na zijn studententijd kwam voor Frans de interesse in fotografie. Of passie kunnen we misschien wel stellen. Het duurde namelijk niet lang voordat hij begon met een cursus aan de Fotovakschool. “Na deze opleiding ben ik naar de savanne van Ivoorkust gegaan waar ik aan de slag ging als ontwikkelingswerker,” begint Frans. “Dit was een heel dankbare opdracht, maar in sommige opzichten ook lastig want het is geen baan van negen tot vijf. Hierdoor kwam het fotograferen op een iets lager pitje te staan, al kreeg ik alsnog wel de vraag van mensen of ze een afdruk mochten hebben.” En dat motiveerde Frans om toch nog lekker door te blijven gaan met zijn hobby.

  1. Baobab boom omringd door sterren
    van Frans Lemmens

De wereld over

Frans heeft aardig wat van de wereld gezien. Zo is hij na zijn job in Ivoorkust gaan werken als chauffeur en reisgids in Marokko, Borneo en India. Super tof! Ook kwam hij in landen als Nigeria en Kameroen en altijd nam hij zijn camera met zich mee. “Fotografie werd steeds belangrijker voor me, al dacht ik eigenlijk nog steeds niet aan een loopbaan als fotograaf. Dat kwam pas nadat ik terug kwam uit Gao,” legt hij uit. In Gao was Frans werkzaam als controleur in de voedselhulp, een zeer dankbare baan, maar niet zonder enig risico. “Een tiende van mijn collega’s overleed ter plekke aan ongelukken of van de hitte. Toch hadden we met z’n allen zeker tienduizenden mensenlevens gered.” Toen Frans overwoog te stoppen als hulpverlener, begon het geweten wel een beetje te knagen. Het werk was te heftig en te gevaarlijk. Werken in het toerisme zag hij ook niet zo zitten, dus de keuze om toch voor fotografie te gaan was een makkie. “Het was voor mij een enorme opluchting toen ik dit besluit had genomen. Ik nam een aantal jaren om een carrière op te bouwen en dat is volgens plan gelukt.”

  1. Hunebed bij Havelte
    van Frans Lemmens

Voorbereiding

Als Marjolijn en Frans op reis gaan, dan lezen ze zich voor een reisreportage eerst helemaal in. Vervolgens schrijven ze uit wat voor een foto’s ze ongeveer willen maken. “Dat zijn er grofweg een stuk of dertig. In de praktijk blijkt dat we vaak wel aan de twintig van ons plan komen, en daarnaast komen we ter plekke ook nog op leuke ideeën, zodat we toch nog aan de dertig foto’s komen. Ook nabewerking is belangrijk. “Manipuleren niet, hooguit corrigeren,” zegt Frans nadrukkelijk. “Voor fotoboeken en reisreportages is beeldmanipulatie uit den boze, maar voor kunstuitingen als Werk aan de Muur is het geen probleem. We beperken het wel tot een minimum,” legt hij uit.

Zijn favoriete foto

We vragen Frans naar zijn favoriete foto uit zijn oeuvre en hij denkt er even goed over na. “Ja, dat is toch wel Bliksem bij de verlichte molens van Kinderdijk!” zegt hij vol enthousiasme. Op de foto zien we grote, angstaanjagende grijze wolken, voor welk je normaliter snel naar huis rent. En op de voorgrond steken de authentieke molens af, op eentje na. Of de bliksem er nu inslaat is ons een raadsel. Frans mankeert gelukkig niets. Integendeel. Hij begint enthousiast over het verhaal van deze foto: “Die avond was er vanuit België een stevige onweersbui in aantocht. Er werd zelfs voor gewaarschuwd op de radio! Die dag zou de laatste dag zijn dat de molens waren verlicht, wist ik. Het onweer en de verlichting zou een mooie combinatie zijn, bedacht ik mij. Al zou ik wel heel veel geluk moeten hebben om dit mooi op de plaat te kunnen zetten. Uiteindelijk volgde ik toch mijn intuïtie en stapte ik de auto in. Ik arriveerde er om vijf uur en toen was de onweer in de verte al te zien. De lucht werd steeds dreigender en dreigender en ik voelde me net een stormhunter, zoals de tornadohunters uit Amerika die je wel eens op TV ziet. Iedereen vluchtte naar een veiligere omgeving, maar ik bleef achter, samen met een aantal collega-stormhunter-fotografen, die verderop hun positie hadden ingenomen. Het gerommel van het onweer was inmiddels op vol volume en klonk als een keihard geknetter. Ik ben eigenlijk nooit op zoek naar avontuur, het overkomt me gewoon. Met knikkende knieën bleef ik zo lang mogelijk staan; het weer was heftig. De eerste fotografen hielden het voor gezien en sloegen op de vlucht, ik volgde niet veel later. Slechts een paar volhouders bleven achter. Met bakken tegelijk stortte het hemelwater op de molens van Kinderdijk en ik wachtte geduldig in mijn auto. Wegrijden was eigenlijk zo goed als onmogelijk want de hemel stond wagenwijd open. Mijn gevoel zei dat ik nog niet klaar was, dus ik bleef en toen het weer wat beter was, zette ik uiteindelijk mijn statief op en hield mijn camera gereed voor de aanslag. Om elf uur in de avond zouden de lichten van de molens uit gaan, dus het was mijn plan om er tot zo laat te blijven. En toen precies om één minuut voor elf, toen eigenlijk alle hoop al vervlogen was, verscheen er nog één fantastische flits aan de horizon, en zo is deze foto ontstaan.”

Nieuwsgierig naar meer werken van Frans? Klik hier om naar zijn shop te gaan.

Uit de community