Pad in het bos, Pierre-Auguste Renoir (1877) Frisse nuances van helder groen en blauw worden overschaduwd door vlekken zuiver wit die doen denken aan felle vlekken zonlicht in het kreupelhout. Hoewel het hele oppervlak bedekt is met groene bladeren, geeft het wazige zonlicht een gevoel van transparantie. Op deze manier leidt een pad naar de diepte van de beeldruimte, waar een eenzame figuur staat.Pad in het bos, Pierre-Auguste Renoir (1877) Frisse nuances van helder groen en blauw worden overgoten met stippen zuiver wit die heldere vlekken zonlicht in het kreupelhout oproepen. Hoewel het hele oppervlak bedekt is met groene bladeren, geeft het wazige zonlicht een gevoel van transparantie. Zo leidt een pad naar de diepte van de beeldruimte, waar een eenzame figuur staat.
