Schilderij van Akseli Gallen-Kallela, met een scène uit Kalevala, een Fins episch gedicht. Aino was de zus van Joukahainen die aan de oude en wijze Väinämöinen in het huwelijk was beloofd nadat Joukahainen een magische zangwedstrijd tegen Väinämöinen was verloren. In plaats daarvan besluit Aino zichzelf te verdrinken.
De drie foto's vertellen het verhaal: het linker paneel gaat over de eerste ontmoeting tussen Väinämöinen en Aino in het bos, het rechter paneel toont de treurige Aino die huilt aan de oever en luistert naar de roep van de meiden van Vellamo die in het water spelen. Aino heeft haar beslissing genomen om voor de dood te kiezen in plaats van haar verwrongen vrijer. Het middelste paneel toont het einde van het verhaal. Väinämöinen gaat op Aino vissen in het meer waar ze is binnengekomen. Hij vangt een vis waarvan hij denkt dat het een zalm is en probeert haar met een mes te snijden, maar de vis glijdt weg van zijn handen en springt terug in het water. Dan verandert de vis in Aino die de oude man belachelijk maakt, dat hij haar in zijn hand hield, maar haar niet kon houden. Daarna verdwijnt ze voor altijd.
