Een Genueze Dame met Haar Kind, Anthony van Dyck
Dit portret was een afwijking van de in die tijd populaire schilderstijl en richtte zich minder op een demonstratieve weergave van rijkdom en status, maar meer op het vastleggen van de essentie van de oppas. Hoewel de kleding duidt op rijkdom, overstijgt deze intieme interactie tussen moeder en kind de klassengrenzen.
Voor de jaren 1600 benadrukten grote portretten ten voeten uit van rijke klanten meestal de status boven alle andere kwaliteiten. De nauwkeurigheid van de gelijkenis en levendigheid van de persoon bleef ondergeschikt aan een goed leesbaar besef van de macht en de positie van de oppas in de maatschappij. Kunstenaars als Van Dyck transformeerden deze traditie, die schokgolven door Genua stuurde, waardoor de richting van de eliteportretten in de stad onmiddellijk veranderde. Terwijl het uitgebreide gewaad van deze ongeïdentificeerde sitter en de schaal van het beeld zeker haar status markeren, voegen de warmte die Van Dyck aan haar gezicht gaf, het drama van de achtergrond en het ontroerende detail van het kind dat spontaan naar boven reikt, leven, energie en theatraliteit toe aan het werk.
