Homo Bulla - Kind blaast zeepbellen (Allegorie op de Vergankelijkheid en de Kortheid van het Leven), Karel Dujardin
De jongen heeft net zijn pijp laten zakken en kijkt met voldoening naar de bubbels die hij heeft laten vliegen. Een hand houdt het zeepbakje vast, een schelpje dat nog een paar trillende bubbels vasthoudt. De jongen balanceert op een reusachtige zeepbel en surft over de golven op een even grote schelp. Dit vat vormt een surrealistisch element binnen wat anders een realistische voorstelling is, waardoor het motief een allegorie wordt.
Het motief is een 'memento mori' een herinnering aan de vergankelijkheid van geluk en de kortstondigheid van het menselijk leven. Het werk combineert twee bekende tropen uit de 17e eeuw: Fortuna, de godin van het geluk, rollend op de golven op een bal, en de 'Homo Bulla'" ('Man is een bubble') concept, dat vaak wordt afgebeeld als een kind dat zeepbellen blaast.
