Stilleven met ham, Pieter Claesz.
Een gesneden, met kruidnagel bestrooide gebakken ham waarvan de huid is ontdaan, domineert dit schilderij. Je kunt walging of aantrekkingskracht voelen bij deze enigszins macabere vertoning van vlees en dood, terwijl je tegelijkertijd de formidabele technische vaardigheid bewondert van de kunstenaar die het schilderde. De voorwerpen zijn zo realistisch weergegeven dat je je uitgenodigd voelt om plaats te nemen.
Het schilderij is typerend voor Claesz' eerdere werken uit het midden van de jaren 1620. Het is een meesterlijke compositie met sterke contrasten tussen het witte tafelkleed en de pikzwarte achtergrond, in het midden verzoend door de rozerode ham. Het stro en de gerookte haring die horizontaal over de tafel zijn uitgestrooid, creëren een gevoel van diepte en compositorisch evenwicht. In dit werk lijkt het Claesz' ambitie te zijn geweest de vorm, kleur en textuur van de verschillende compositie-elementen te onderzoeken. De vette ham, de glanzende haring, de warme kolen, het matte blik en het knapperige brood zijn duidelijk herkenbaar. Claesz recycleert vaak elementen uit zijn vorige werken. Het mosterdpotje komt in verschillende van zijn werken voor, waaronder zijn stillevens in de David Collection, Kopenhagen en het Musée des Beaux-Arts, Parijs.
Zoals gebruikelijk in de barok bevat het schilderij verschillende symbolen die betrekking hebben op de vergankelijkheid van het leven, de zogenaamde vanitassymbolen. De schijnbaar willekeurige plaatsing van het voedsel op de tafel geeft de toeschouwer de indruk van een tafereel waarin iemand net weer opstaat.
