Voorjaarsvorst (Spring Frost), Elioth Gruner
Gruner werd vaak beschouwd als 'de laatste van de Australische impressionisten' en vestigde in deze periode zijn reputatie als misschien wel de meest volleerde en lyrische lichtschilder van het land en zeker de meest toegewijde plein-airist, die altijd buitenshuis voor het motief schildert. Zijn vroege werk onthulde een nostalgische bewondering voor de tradities van Arthur Streeton en de kunstenaars van de Heidelbergse school, maar al vroeg in zijn carrière werd Gruner geïnspireerd door de invloedrijke kunstenaar uit Melbourne en theoreticus Max Meldrum, die de toon als het belangrijkste onderdeel van de schilderkunst propageerde. Hij begon te experimenteren met zijn technieken en vooral, door de intense helderheid van de winterdag te bevorderen, veranderde hij in het licht, zodat zijn vormen donkere silhouetten werden die van achteren werden verlicht. Zijn landschappen betraden een nieuw spiritueel rijk dat de eenvoudige afgebeelde pastorale taferelen oversteeg en zijn opkomst als de nieuwe 'apostel' van het licht markeerde. Tegelijkertijd suggereert de gebroken kleur van de voorgrond van dit werk Gruner's belangstelling voor de schilderijen van Emanuel Phillips Fox, die hij in 1913 in Sydney zou hebben tentoongesteld.
De 'lentevorst', die ten tijde van de uitreiking van de Wynne-prijs in 1919 breed gevierd werd, blijft Gruners populairste en bekendste werk. Hoewel het grotendeels buitenshuis is geschilderd in Emu Plains, ma
