wad bij wierum van anne droogsma

Een wad in zeegebied is een slik- of zandplaat die in een ondiepe zee is ontstaan, met een hoogte die zich tussen het normale laagwater- en hoogwaterniveau van een vlak getijdengebied bevindt.

Het wad bij Schiermonnikoog.

Wadlopen is mogelijk bij laagwater.

Een waddenlandschap bestaat uit diepe lagen slik

Wadden in de buurt van Oban, gezien vanaf Stewart Island in Nieuw-Zeeland

Noord-Friese kust
Met het wad of de wadden wordt meestal het kustgebied bedoeld dat langs de kust vanaf Den Helder in Nederland loopt, en langs de Duitse kust tot Esbjerg in Denemarken, en de 50 Waddeneilanden die in deze kuststrook liggen. In algemene betekenis kan het ook om een type kustgebied met wadden en waddeneilanden gaan, waar dan ook ter wereld. Waddengebieden grenzen aan open zee met een rij waddeneilanden of een schoorwal. Waddeneilanden zijn eilanden met buitendijkse gronden die bij vloed onder water komen en bij eb droogstaan.

Het woord Waddeneiland als eigennaam wordt gebruikt voor de Nederlandse, en soms ook voor de Duitse en Deense eilanden in de Waddenzee, namelijk de Oost- en Noord-Friese Waddeneilanden.[1]

Waddenzee
De internationale Waddenzee wordt wereldwijd gezien als het grootste getijdengebied waar processen van eb en vloed min of meer ongestoord kunnen plaatsvinden. Het is een ondiepe zee met bodemzand dat door zeestromen opwervelt uit de Noordzee. Doordat een wad tweemaal per etmaal door het getij overstroomd wordt, neemt de stroming slik mee. Bij hoogwater bezinkt dat op rustige plekken.

Enkele zandplaten van het Waddengebied zijn: Balgzand, Rif, Richel, De Bollen, Simonszand en Engelsmanplaat. Zoals veel waddenkusten heeft de Waddenzee een hoge natuurwaarde, daarom heeft de UNESCO dit gebied uitgeroepen tot Werelderfgoed.

Waddenkusten
Ligging
Waddenkusten komen in de gematigde klimaatzones overal ter wereld voor. In tropische gebieden raken vergelijkbare getijdengebieden doorgaans begroeid met mangrovebossen. Behalve in de Waddenzee zijn in Europa waddengebieden te vinden op beschutte plaatsen, zoals aan de zeezijde van de deltawerken, langs Het Kanaal, de Atlantische kust van Frankrijk en de Noordzeekust van Engeland.

Ook andere continenten hebben hier en daar waddenkusten, die van de Gele Zee bij Korea zijn na de Waddenzee de meest omvangrijke. Er liggen ook waddengebieden langs de kusten van Noord-Amerika en bij Mauritanië.

Ontstaan
Om een waddengebied te laten ontstaan moet aan veel voorwaarden voldaan worden, daarom is deze geologische vorm vrij zeldzaam. Belangrijk is de aanwezigheid van een ondiepe kust waardoor de waterbeweging geremd wordt en de zand- en kleideeltjes kunnen neerslaan. Als er sprake is van een heel geleidelijke verhoging van het zeewaterpeil kunnen deze afzettingen een steeds groter