Het wordt beschouwd als een topwerk van zijn arbeidsintensieve "gouden stijl", die maar weinig werken heeft voortgebracht. Het is een schilderij van olieverf op doek van 138 × 138 cm. Klimt werkte er zeker drie volle jaren aan (tussen 1904 en 1907), hij maakte honderden schetsen en verwerkte er echt goud in. Het werk is een collage met zwierige art-nouveaukrullen, abstracte geometrie en het ogenmotief van Egyptische goden. Uit die drukke, Byzantijns aandoende achtergrond kijkt het moderne gezicht zelfverzekerd maar wat melancholisch.
Gustav Klimt (Baumgarten, tegenwoordig deel uitmakend van Wenen), 14 juli 1862 – Wenen, 6 februari 1918) was een Oostenrijkse symbolistische schilder, muralist en tekenaar. Hij geldt als het meest prominente lid van de Wiener Secession, waarvan hij ook enige tijd voorzitter was. Kenmerkend voor zijn latere werken, waarmee hij het meest bekend werd, is het decoratieve ornamentalisme (waarbij hij vaak ook werkte met bladgoud) en de suggestief-erotische symboliek. Hij maakte vooral naam met zijn vrouwportretten en allegorische werken, maar schilderde ook een groot aantal landschappen. Klimts kunst ontstond tijdens een artistieke bloeiperiode in het Wenen van het belle époque en wordt vaak geassocieerd met de jugendstilbeweging en de art-nouveau. Zijn oeuvre wordt wel beschouwd als exemplarisch voor het toenmalige spanningsveld tussen behoudzucht en drang tot vooruitgang.
