Het is niet makkelijk om verdriet uit beelden, maar Jozef Israëls kon het. De man op dit schilderij is totaal ontredderd. Achter hem in het schemerduister ligt zijn pas gestorven vrouw. Haar grauwe huidskleur onderscheidt zich bijna niet van het beddengoed.
Israëls schilderde vooral scènes uit het leven van eenvoudige boeren of vissers. Soms ook op dit soort tragische momenten in hun bestaan. Hij schreef in zijn dagboek dat hij een discussie had gehad met Sientje Mesdag over dit werk. Zij vond dat kunst helemaal geen verhaal hoefde te vertellen. Israëls was het hartgrondig met haar oneens en noteerde: ‘Een ‘‘gevoeld’’ werk is goed, al was het slecht geteekend.’
