Bloemen in een witstenen vaas, Dirck de Bray (1671)
Voor dit boeket heeft de Bray alleen bloemen geselecteerd die in hetzelfde seizoen bloeien, aan het begin van de zomer. Het doel van de kunstenaar was dus om een natuurlijk boeket te schilderen en geen denkbeeldig boeket.
De grimmige schoonheid van dit boeket staat ver af van de meer typische, dicht opeengepakte composities. De Bray heeft een meesterlijke balans gevonden tussen de hoogte van de columbines en de pioenroos en de slepende morning glories. Het palet is gedurfd beperkt, de rode en witte bloemblaadjes contrasteren dramatisch met de donkere, ondoordringbare achtergrond. Deze kleuraccenten zijn vakkundig gearrangeerd, zoals bijvoorbeeld het lieveheersbeestje dat op zijn tenen langs het marmer loopt en een intelligent rood contrapunt vormt temidden van de blauwe noten. Dit schilderij heeft een stille, mystieke kwaliteit die wordt overgebracht door details zoals de hommel, die zich stilletjes achter de pot verstopt.
