De woede van Achilles, Jacques-Louis David
De complexe episode, die David uitdaagde om een spectrum van op elkaar inwerkende emoties van stoïcijnse moed en kalmte, heldhaftige vastberadenheid tot verdriet en woede weer te geven, is ontleend aan Euripides' tragedie Iphigenia in Aulis en Racine's zeventiende-eeuwse dramatische versie van hetzelfde verhaal. Agamemnon, koning van de Grieken, heeft zojuist aan de jonge Achilles geopenbaard dat zijn dochter Iphigenia niet met hem mag trouwen, maar geofferd moet worden om de godin Diana te kalmeren en zo de Griekse vloot naar Troje te laten varen. Terwijl Iphigenia's moeder, Clytemnestra, met tranen toekijkt, reikt Achilles boos naar zijn zwaard. In David's behandeling van het onderwerp lijken de magnetische blik en het gezaghebbende gebaar van Agamemnon de uitbarsting van Achilles te bevriezen. Blijkbaar gekleed als een bruid, grijpt de engelachtig uitziende Iphigenia haar hart, onbewust van het tonen van de mannelijke confrontatie. De reactie van haar moeder, die bestaat uit teleurstelling over het onvermogen van Achilles om te handelen en verdriet om haar dochter, is blijkbaar bedoeld om de gemengde reacties te weerspiegelen die elke toeschouwer zich moet voelen als een kind, een echtgenote en een burgerplichtige die met elkaar wedijveren.
