Desolation, Thomas Cole.
Onderdeel van de serie "The Course of Empire".
Het vijfde schilderij, Desolation, toont de resultaten, decennia later. We bekijken de resten van de stad in het felle licht van een sterfdag. Het landschap begint terug te keren naar de wildernis en er zijn geen mensen meer te zien, maar de overblijfselen van hun architectuur komen van onder een mantel van bomen, klimop en andere begroeiing. Op de achtergrond doemen de gebroken boomstronken van de pharoses op. De bogen van de verbrijzelde brug en de zuilen van de tempel zijn nog steeds zichtbaar; op de voorgrond doemt één enkele zuil op, nu een broedplaats voor vogels. De zonsopgang van het eerste schilderij wordt hier weerspiegeld door een maansopgang, een bleek licht dat weerkaatst wordt in de ruïneuze rivier, terwijl de staande zuil de laatste stralen van de zonsondergang weerkaatst. Dit sombere beeld suggereert hoe alle rijken er na hun val uit zouden kunnen zien. Het is een harde mogelijke toekomst waarin de mensheid met eigen hand is vernietigd.
Deze cyclus weerspiegelt Cole's pessimisme en wordt vaak gezien als een commentaar op Andrew Jackson en de Democratische Partij. (Let op, bijvoorbeeld, de militaire held in het centrum van "Consummatie.") Sommige Democraten hadden echter een andere theorie over het verloop van het imperium. Zij zagen geen spiraal of cyclus, maar een voortdurende opwaartse spiraal. Levi Woodbury, een Democraat en een rechter van het Hooggerechtshof
