Een weids landschap met een weg langs een rivier, Philips Koninck (1655)
Dit denkbeeldige landschap in het vlakke land van de Lage Landen wekt op opmerkelijk doeltreffende wijze de illusie van een weids panorama dat zich voor ons opent. Koninck heeft twee bijzondere technieken gebruikt om dit effect te bereiken. Hij heeft de figuur in de middengrond het meest prominent gemaakt en het landschap rondom hem gedetailleerder geschilderd dan de voorgrond en de verte. Het is een vernieuwende techniek, die de manier nabootst waarop onze ogen werken als we in de verte kijken - we focussen op één punt en de rest vervaagt een beetje.
Koninck heeft ook gekozen voor een meer conventionele benadering van het creëren van een gevoel van ruimte, door het afbeelden van een reeks rimpeling-achtige horizontalen gevormd door de heggen, velden, flarden water en heuvels in de verte. Ze lijken een reeks lage golven te vormen die zich vanuit de lange vlakke horizon uitspreiden. Er zijn geen verticale lijnen om ze te onderbreken of om de randen van het panorama in te kaderen.
