Lage waterval in een bosrijk landschap met een dode beuk, Jacob van Ruisdael
Vanaf een duin op de voorgrond leidt de massieve zilverkleurige stam van een dode boom het oog over een waterval en naar een afgelegen zonovergoten veld waar reizigers en een hond een zandpad oversteken. Gedeeltelijk gemaskeerd door bomen wordt een vernield gebouw door de zon tot goud omgevormd. In de landschappen van Jacob van Ruisdael waren dode bomen, watervallen en verwoeste gebouwen visuele uitingen van het verstrijken van de tijd. Ruisdael besteedde evenveel aandacht aan de wolkenluchten die boven het land opdoemen, waardoor dramatische patronen van licht en schaduw ontstaan en de ongeziene bewegingen van de wind zichtbaar worden.
