De marineschilder en etser Ludolf Bakhuysen (1630-1708) werd geboren in het Duitse Emden en kwam in 1649 naar Amsterdam. Daar leerde hij het vak bij de landschapschilder Allart van Everdingen en de zeeschilder Hendrick Dubbels. Zijn werk vertoont ook sterke invloed van de zeeschilder Willem van de Velde I. Bakhuysen schilderde behalve havengezichten en scheepsportretten veel dramatische, stormachtige zeegezichten en schipbreuken. Over hem werd verteld dat hij vaak bij slecht weer het water op ging om de weerseffecten van nabij te bestuderen. Hij bracht daarnaast talrijke voorvallen uit de Hollandse maritieme geschiedenis in beeld. Na het vertrek van vader en zoon Van de Velde naar Engeland, omstreeks 1672, was Bakhuysen een van de laatste en belangrijkste schilders in dit genre.
