Ophelia tussen de bloemen, Odilon Redon (1905)
Engelse titel: Ophelia among the Flowers
In William Shakespeare's "Hamlet" ligt Ophelia, de tragische hoofdpersoon, in een helder verlichte ruimte omringd door levendig gekleurde bloemen. In tegenstelling tot haar kleurrijke omgeving is er op haar gezicht geen spoor van leven te bekennen, waardoor het niet duidelijk is of ze dood is of alleen maar sluimert. Het motief van jeugdige, maar gedoemde lieflijkheid verweven met begrippen als dromen, sluimeren en ondergang was een veelvoorkomend onderwerp in de kunst en literatuur van de 19e eeuw, vooral tegen het einde ervan.
