Rondisme – 10-02-22 van Corné Akkers

Iets nieuws

Dit roundism-olieverfschilderij verschilt nogal van het laatste roundistic-schilderij, genaamd 'Singularity - 23-12-21'. Waar het bij dat laatste ging om het gebruik van glanzende kleuren, heeft het onderhavige experiment een ander kleurbereik. Misschien voelde ik dat ik een verandering nodig had van parelmoer en metaalverven. Dat was ook leuk, maar voor mij draait het maken van kunst om het proces van het vinden van iets nieuws. De laatste tijd heb ik verschillende, meer expressionistische kleurenschema's uitgeprobeerd, zoals de combinatie van groen en rood. Dat resulteerde in een kleurpotloodtekening ‘Risque – 18-01-22’ en een olieverf ‘Risque – 13-12-21’.

Opschieten

Vooral dat laatste bevalt me, niet in de laatste plaats omdat ik die in een paar dagen heb gemaakt. Het schilderij Singularity kostte me een half jaar. Hoewel ik het leuk vind om een ​​aantal grote projecten aan de gang te hebben, zijn er ook enkele middelgrote schilderijen nodig. Ze stellen me in staat om nieuwe dingen uit te proberen en het schilderproces te versnellen. Niet dat snelheid op zich een doel is maar om te voorkomen dat ik te verlegen en voorzichtig word. Alleen high-end surrealistische werken schilderen vol details is een machtig vak maar zal niet de waaghals in mij oproepen. Daarom stelde ik mezelf de taak om deze in drie dagen te voltooien. Het is me bijna gelukt. Daarnaast een halve dag.

Nieuw kleurenschema

En waarom zoud u het volume van oliën niet verhogen? Ik heb tenslotte al deze grafietpotloodtekeningen gemaakt die ik op de een of andere manier nog steeds als voorstudies beschouw. Deze tekeningen op A4-formaat begonnen als doodles die op mijn studenten bij Brugman Art wachtten. Eigenlijk sta ik versteld van het feit dat ik er in het verleden zoveel heb verkocht. Hoe dan ook, tijd om ze allemaal buiten te leggen om in olie te worden gezet. Toevallig heb ik wat nieuwe verf gekocht. Ik had het gevoel dat ik de hele tijd vast kwam te zitten in dezelfde soort kleurenschema's. Dus kocht ik een paar mooie aardpigmenten zoals Schmincke Pozzuoli-aarde en Pompeiaans rood. Ik combineerde ze met Oud Hollands nikkelgeel en geelbruin. Als koele kleuren gebruikte ik Rembrandt Sèvres groen en combineerde ik zwart met ultramarijn om een ​​diepe donkere toon te krijgen. Het dient als een bindmiddel door het hele schilderij heen, waarbij alle kleurrijke delen aan elkaar worden gelast.