Schaduwen op de zee. De kliffen bij Pourville, Claude Monet (1882) In zijn behandeling van het zeeoppervlak is de impressionistische techniek van Monet ten volle ontwikkeld. Schaduwen, reflecties en bewegingen worden weergegeven in een reeks korte, gebogen penseelstreken in zuivere, ongemengde pigmenten. Als men het schilderij van een afstand bekijkt en met halfopen ogen tuurt, vloeien de elementen samen tot een optische eenheid en lijkt het schilderijoppervlak bijna te trillen - precies zoals op een warme zomerdag aan zee, waar het wateroppervlak door de wind wordt gebroken tot een miljoen kleine, knipperende spiegeltjes. Het is deze indruk die Monet wil overbrengen, zoals hij die die dag op de kliffen van Pourville in 1882 heeft ervaren.
