Zelfportret in smoking, Max Beckmann (1927)
Beckmann's zelfportret, tentoongesteld op de Berlijnse Secession, maakte een krachtige indruk met zijn gedurfde uitvoering en directe blik. Het opvallende gebruik van dikke verf, grote kleurvlakken en dramatische schaduwen creëerde een maskerachtig effect dat de unieke positie van de kunstenaar weerspiegelde: een lid van conservatieve elitekringen die zijn insiderstatus gebruikte om kritiek te leveren op de maatschappij. Hoewel hij zich op politieke neutraliteit beriep, markeerde dit werk het begin van Beckmann's toenemende gebruik van allegorieën om commentaar te leveren op eigentijdse kwesties.
