Chase is een volmaakt eclecticus en leende vrijelijk van oude meesters als Frans Hals, Rembrandt van Rijn en Diego Velázquez, en van tijdgenoten als Édouard Manet, James McNeill Whistler en John Singer Sargent. Hier verwijst hij in de titel van zijn schilderij naar de traditie, maar toont hij een vrouw gekleed in moderne kledij. Ze is van achteren gezien in een donkere, dubbelzinnige setting die doorboord wordt door een lichtspaaltje dat een licht geopende deur suggereert. Ongeïnteresseerd in de bijzondere identiteit van zijn model, vraagt Chase aandacht voor haar jurk, die hij beschrijft met expressieve penseelvoering en subtiele tinten wit. Chase had een avondvullend portret van zijn vrouw geschilderd, getiteld Lady in White (1894; privécollectie), waarvan een criticus opmerkte toen het verscheen op de Pennsylvania Academy of the Fine Arts: "Het is weinig meer dan een studie van een witte satijnen jurk tegen een donkere achtergrond, want haar gezicht is van de toeschouwer afgewend". Hetzelfde kan gezegd worden van dit schilderij.
