De macrokunst van Marjolijn van den Berg
Minimalistisch & Rustgevend
In gesprek met fotograaf Werner Dieterich
Vandaag gaan we in gesprek met Werner Dieterich en vertelt hij over zijn carrière als fotograaf die zich heeft ontwikkelt uit een verandering van plannen.
Het begon allemaal met een verandering
Oorspronkelijk was Werner begonnen met een studie binnenhuisarchitectuur, maar hij besloot dit niet voort te zetten. Na een afgeronde opleiding tot fotograaf bij een industriële en reclamefotograaf, werkte hij een tijdlang als assistent voor verschillende reclamefotografen. Daarna begon hij te werken als zelfstandig industrieel en reclamefotograaf. In de afgelopen jaren is zijn samenwerking met verschillende beeldagentschappen en kalender uitgevers steeds belangrijker voor hem geworden. De fotograaf is vooral actief op het gebied van architectuur- en reisfotografie en maakt zowel vrij werk als opdrachtfoto's.
Magische momenten
In de fotografie is vooral de voorbereiding belangrijk. Het is het "A en O", zoals Werner uitlegt, "zowel bij opdrachten als bij vrij werk". Toch probeert hij ook de verrassende momenten niet te missen, want die leveren vaak de interessantere foto's op. "Ze bestaan. De magische momenten, wanneer alles klopt. De locatie, het licht. Een geluksmoment," vertelt de fotograaf ons.
Een fiets in plaats van een nieuwe lens
Werner heeft als jonge fotograaf enkele maanden een backpacktour door de Verenigde Staten gemaakt. "De reis werd gekenmerkt door interessante ontmoetingen en gaf me zin in meer reizen." Andere bestemmingen zoals Portugal, Spanje en Marokko volgden. Tijdens zijn fotoreizen is een fiets onmisbaar voor de fotograaf bij stedentrips. Het is zelfs belangrijker dan een extra lens, legt hij ons uit en vertelt: "Vooral bij nachtopnames, waarbij het blauwe uur kort is, biedt de fiets me de kans om verschillende locaties in de stad tijdens het blauwe uur te fotograferen. Te voet is dat niet te doen."
Geluk moet je hebben
Op de vraag of hij een favoriete foto heeft, ontkent Werner. Er is echter een foto die voor hem bijzonder belangrijk is geworden. "Deze foto had ik bijna verprutst…", vertelt hij ons. Het gaat om de foto "Tremolastrasse bij de Gotthardpas in Zwitserland". Bijna was deze opname niet gelukt, want tegen de tijd dat hij de optimale positie had gevonden om de nachtfoto goed vast te leggen, was het "blauwe uur" bijna voorbij. Hij kon nog maar twee belichtingen van meer dan vijf minuten maken voordat de lucht zwart werd. "Maar ik had geluk," vertelt hij ons, "één van de twee belichtingen was goed."
