Madonnabeeld in de bergen, Caspar David Friedrich (1804)
Dit weidse landschap van een van de centrale figuren van de Duitse romantiek dateert uit Caspar David Friedrichs vroege jaren in Dresden.
Subtiele grijstinten roepen de sombere, bewolkte dagen op die zo gebruikelijk waren in Duitsland in november, toen dit beeld werd gemaakt.
In het midden van het landschap, op de hoogste top, knielt een kleine pelgrim in gebed aan de voet van een beeld van de Madonna. De natuur - met haar strakke, lege hemel, grimmige heuvels en stomme sparren - wordt bijna religieus afgebeeld. In dit diep spirituele beeld lijkt de ervaring van de mensheid met de natuur even overweldigend als het onpeilbare mysterie van ons bestaan.
