Ochtendzon, Edward Hopper (1952)
In Morning Sun legt Hopper de essentie van stedelijke eenzaamheid vast door een vrouw te portretteren, gebaseerd op zijn vrouw Jo, die alleen in een verhoogde kamer zit. Het onderwerp kijkt naar het zonlicht met een lege uitdrukking, haar ongefocuste rechteroog suggereert diepe introspectie en onthechting. De grimmige setting - een kale muur en een kamer hoog boven de straat - versterkt de thema's van isolatie die Hopper's kenmerkende bijdrage werden aan de vroege Amerikaanse moderne kunst, toen hij pionierde met de weergave van psychologische vervreemding in het stadsleven.
