De macrokunst van Marjolijn van den Berg
Minimalistisch & Rustgevend
Van Freddie Mercury tot Eddy Merckx, of van Adele tot een prachtige klassieke auto; Paul Meijering draait er zijn handen niet voor om. Hij schildert ze zeer realistisch na. Deze week vertellen wij het verhaal achter beeldmaker Paul Meijering.
Paul Meijering (56 jr) woont samen met zijn lieve vriendin Petra in Emmen, Drenthe. Al van kinds af aan tekende hij vol passie de sterren van de hemel. Toen hij dertien werd, begon hij met schilderen. “Mijn voorkeur ging toen al uit naar de grote rocksterren. Ik schilderde The Rolling Stones, The Beatles, Led Zeppelin en The Who.” En zo geleidelijk aan kreeg Paul de grepen uit het schildersvak onder de knie en wist zijn schilderkunsten naar een hoger niveau te tillen. Op zijn zeventiende jaar ging Paul naar de Kunstacademie AKI te Enschede om het realistisch schilderen verder te kunnen ontwikkelen. Echter, die hoop werd al snel de bodem in geslagen want in die tijd, omstreeks 1980, was abstracte kunst zo’n beetje helemaal hip en happening. “Ja, dat was jammer. Daarom koos ik er na twee jaar voor om een ander pad in te slaan.”
Er moest brood op de plank komen, dus een baan als kunstschilder zat er op dat moment niet in. Maar zoals we allen weten, een kunstenaar wordt je niet, dat ben je. En Paul dus ook. “Ik leefde mijn leven in Plan B. Naast mijn “gewone” werk schilderde ik gestaag door en ontwikkelde ik mijn vaardigheden,” zegt hij. En dat deed hij succesvol, want rond het jaar 2000 is het gelukt om eindelijk de stap te zetten naar het ondernemerschap van kunstschilder.
Gemiddeld is Paul zo’n pittige zestig uur per week aan het werk. “Meestal ben ik met een stuk of vier schilderijen tegelijk bezig en dan wel in verschillende fasen. Daarnaast houd ik me bezig met aanverwante zaken zoals materiaal verzamelen, ideeën opdoen, tentoonstellingen en promotie activiteiten.” zegt Paul. Ideeën opdoen is in Pauls optiek iets anders dan inspiratie opdoen. “Inspiratie is een bruikbaar woord voor luie kunstenaars”, lacht hij. “Als ik op inspiratie moet wachten, dan maak ik geen schilderij meer.” Paul beschouwt het werken als kunstschilder als een voorrecht en voert het zeer gedisciplineerd uit. En daar mogen wij van meegenieten.